همزمان با تاسیس دارالمعلمین مرکزی در سال ۱۲۹۸ هجری شمسی، موضوع‌های تربیتی ویژه‌ای مانند فلسفه، منطق و اصول تعلیم به کلیه دانشجویان تربیت معلم ارائه می‌شد اما از سال ۱۳۱۱ با انتصاب جناب آقای میرزا عیسی خان صدیق اعلم (دکتر عیسی صدیق) مدیر تعلیمات عمومی وزارت فرهنگ که تازه از آمریکا بازگشته بود تحول سریعی در روند آموزشی دانشسرای عالی به وجود آمد (دارالمعلمین مرکزی در سال ۱۳۰۷ به دارالمعلمین عالی و در سال ۱۳۱۲ به دانشسرای عالی تغییر نام داد) هم‌زمان با تصدی دکتر صدیق و به پیشنهاد ایشان دکتر اسداله بیژن که او تحصیلات خود را در علوم تربیتی در آمریکا انجام داده بود به ایران فرا خوانده شد و برای اولین بار موضوع‌هایی مانند تعلیمات متوسطه، تاریخ آموزش و پرورش، اصول آموزش و پرورش، فلسفه آموزش و پرورش، روانشناسی پرورشی و جامعه شناسی (از لحاظ آموزش و پرورش) به کلیه داوطلبان دبیری تدریس گردید و همزمان آزمایشگاه‌های روانشناسی و علوم تربیتی نیز برای اولین بار تأسیس گردید.

بدین ترتیب هسته اولیه دانشکده علوم تربیتی با بخش‌های آموزش و پرورش ابتدایی، تربیت بدنی و روانشناسی تشکیل شد.

در حدود ۵۰ سال تغییرات عدیدهای در برنامه‌ها، وظایف و سرفصل‌های بخش‌های یاد شده پدید آمده تا سال ۱۳۵۳ پس از تبدیل دانشسرای عالی به دانشگاه تربیت معلم دانشکده‌های علوم تربیتی به طور رسمی و با سه گروه آموزشی علوم تربیتی، روانشناسی و تربیت بدنی به وجود آمد. در آن موقع مؤسسه تحقیقات تربیتی نیز به نوعی مرتبط با حوزه این دانشکده بود.

ساختمان جدید برای دانشکده در پردیس کرج در ضلع جنوبی ساختمان فعلی در دست ساخت است.